پلاستیک کمپوست پذیر چیست؟

فرایند طبیعی که به وسیله بازیافت برگ ها و ضایعات مواد غذایی انجام می شود و کودی با ارزش برای خاک و گیاهان را می سازد، کمپوست نام دارد. این فرایند به سادگی با فراهم کردن یک محیط ایده آل برای باکتری ها، قارچ ها و سایر موجودات در حال تجزیه به فرایند سرعت می بخشد. مواد تجزیه شده اغلب شبیه خاک حاصل خیز باغ می شوند.

کمپوست چیست؟

از کمپوست برای توصیف محصولی استفاده می شود که می تواند به عناصر طبیعی غیر سمی تجزیه شود. همچنین این کار را با سرعتی مطابق با مواد آلی مشابه انجام می دهد. محصولات کمپوست به میکروارگانیسم ها، رطوبت و گرما نیاز دارند تا محصول نهایی کمپوست تولید شود.

پلاستیک ها به طور مداوم در حال تکامل هستند. علم پیشرفت می کند، تقاضای بازار تغییر می کند، حامیان سلامت برای بهبود شرایط تلاش می کنند و پلاستیک های جدیدی متولد می شوند. پلاستیک های قابل کمپوست شدن، موج جدیدی از پلاستیک ها هستند و با ورود آنها، موجی از آشفتگی به راه می افتد. در اینجا سه نکته که باید درباره پلاستیک کمپوست پذیر بدانید وجود دارد.

تاریخچه تولید کود کمپوست

کمپوست از واژه‌ای لاتین Compositus و به معنای مخلوط و یا مرکب اقتباس شده است. کمپوست و بازیافت بقایای حیوانات از هزاران سال پیش شناخته شده بوده است. و در اروپا دانشمندانی چون هومر و ارسطو به آن پرداخته‌اند. تولید کود کمپوست از زباله‌های خانگی، بحثی است که اولین بار بیش از دو دهه پیش در کشورهای اروپایی و آمریکایی مطرح شد.

مردم آموختند با این روش نه تنها می‌توانند از حجم زباله‌های تولید شده شهری بکاهند، بلکه کود مورد نیاز برای پرورش گیاهان خانگی را نیز بی‌هیچ هزینه‌ای تامین ‌کنند. آمار دقیقی از میزان تولید سالانه کمپوست در خانه‌ها در دست نیست اما بر اساس آمارهای جهانی به طور میانگین سالانه در هر خانه بیش از ۲۰۰ پوند (۹۰٫۷۱۸ کیلو) زباله از مواد طبیعی در هر آشپزخانه تولید می‌شود که به راحتی می‌توان آنها را به کمپوست تبدیل کرد.

پلاستیک کمپوست چیست؟

پلاستیک های کمپوست پذیر پلاستیک هایی هستند که در یک محیط کنترل شده در حضور گرما، رطوبت، اکسیژن و میکروارگانیسم ها و در یک مدت زمان معین بدون باقی ماندن بقایای مضر به CO2، آب و کمپوست غنی از مواد مغذی تجزیه می   شوند. از این کمپوست به عنوان کود برای خاک استفاده می شود. بنابراین، با استفاده از پلیمرهای کمپوست پذیر علاوه برکاهش حضور میکروپلاستیک ها در خاک و آب، می توان از کود با ارزش افزوده نیز بجای کودهای شیمیایی استفاده کرد.

انواع پلاستیک کمپوست پذیر

• پلی استرها
• کوپلی استرهای آلیفاتیک
• پلی بوتیلن سوکسینات آدیپات
• پلی کاپرولاکتون
• پلی گلیکولیک اسید
• پلی استرهای آلیفاتیک آروماتیک
• کربوهیدرات ها (سلولز، استات سلولز، نشاسته)

چه نوع پلاستیک هایی قابلیت کمپوست هستند؟

مواد زیستی قابل کمپوست یکی از بسیاری از انواع مواد زیست تخریب پذیر است که می تواند در یک بازه زمانی معین و تحت شرایط کنترل شده تجزیه شده و به طور کامل تجزیه شود. محصولاتی که اکسو تجزیه پذیر نامیده می شوند، زیست تخریب پذیر و قابل کمپوست نیستند. پلاستیک محلول اکسو پلاستیک معمولی است که در آن مواد افزودنی برای تسریع تجزیه آن به قطعات کوچک اضافه می شود. همانطور که در کشورهای اتحادیه اروپا مشخص شده است، هیچ مدرکی وجود ندارد که پلاستیک تجزیه پذیر oxo در یک زمان معقول کاملا زیست تخریب پذیر باشد.

 مطالعه کنید: خرید انواع گالن 20 لیتری پلی اتیلن

 تفاوت پلاستیک زیست تخریب پذیر و کمپوست پذیر چیست؟

زیست تخریب پذیری یا زیست تجزیه پذیری در واقع به فرایند تجزیه و منحل شدن یک ماده شیمیایی توسط ارگانیسم‌ها گفته میشود. از آنجا که از طریق این فرآیند به موادی یافت شدنی در طبیعت تجزیه می شوند، آن را با کمپوست اشتباه میگیرند. کمپوست سازی فرآیندی است که توسط انسان هدایت می شود که در آن تجزیه زیستی تحت مجموعه‌ای از شرایط خاص رخ می دهد. در واقع، کمپوست فرآیند طبیعی بازیافت مواد آلی مانند برگ و ضایعات غذا به کود با ارزشی است که می تواند خاک و گیاهان را غنی کند.

فرآیند تجزیه زیستی سه گونه است: ابتدا یک جسم تحت تخریب زیستی قرار می گیرد که باعث تضعیف مکانیکی ساختار آن می شود. پس از آن بیوفرگمانتاسیون، که تجزیه مواد توسط میکروارگانیسم‌ها است، انجام می شود. در نهایت جذب، که ترکیب مواد قدیمی در سلول‌های جدید است.

در عمل، تقریبا تمام ترکیبات و مواد شیمیایی در معرض تجزیه زیستی قرار می‌گیرند و عنصر کلیدی آن زمان است. چیزهایی مانند سبزیجات ممکن است در عرض چند روز تخریب شوند، در حالی که شیشه و برخی پلاستیک‌ها در انتهای دیگر مقیاس قرار دارند و هزاران سال طول می کشد تا در نهایت تجزیه شوند. استاندارد زیست تخریب پذیری که توسط اتحادیه اروپا استفاده می شود این است که بیش از ۶۰ درصد مواد اولیه باید طی ۶ ماه توسط فرآیندهای بیولوژیکی به CO2، آب و مواد معدنی تبدیل شوند.

 آشنایی با مراحل کمپوست پذیری

۱- موجودی مواد اولیه و مواد مغذی

کمپوست یا تجزیه کنترل شده به تعادل مناسب از مواد آلی “سبز” و مواد آلی “قهوه ای” نیاز دارد. مواد ارگانیک “سبز” شامل چمن های زده شده چمن، ضایعات غذا و کود که حاوی مقادیر زیادی نیتروژن هستند. مواد ارگانیک “قهوه ای” شامل برگ های خشک، تراشه های چوب و شاخه هایی است که حاوی مقدار زیادی کربن اما نیتروژن کمی هستند. به دست آوردن ترکیب مناسب مواد مغذی نیاز به آزمایش و زمان کافی دارد. این بخشی از هنر علم کمپوست سازی است.

۲- اندازه ذرات

آسیاب کردن و خرد کردن مواد باعث افزایش سطحی که میکروارگانیسم ها از آن تغذیه می کنند می شود. ذرات کوچکتر همچنین یک ترکیب کمپوست یکنواخت تر تولید می کنند عایقی برای حفظ رطوبت محیط می کنند. اگر ذرات خیلی کوچک باشند، ممکن است مانع جریان هوا شوند.

۳- رطوبت

میکروارگانیسم هایی که در یک توده کمپوست زندگی می کنند برای زنده ماندن به رطوبت کافی نیاز دارند. آب عنصر کلیدی است که به انتقال مواد درون توده کمپوست کمک می کند و مواد مغذی موجود در مواد آلی را در دسترس میکروب ها قرار می دهد. مواد آلی حاوی مقداری رطوبت در مقادیر مختلف است. اما رطوبت نیز ممکن است به شکل بارندگی یا آبیاری به صورت عمدی باشد.

۴- به جریان افتادن اکسیژن

جابجا کردن توده های کمپوست و یا قرار دادن آنها روی یک سری از لوله ها و یا وجود تراشه های چوب و خرده روزنامه باعث هوادهی به توده کمپوست می شود. هوادهی اجازه می دهد تجزیه با سرعت بیشتری نسبت به شرایط بی هوازی رخ دهد. با این حال، باید از وجود اکسیژن بیش از حد جلوگیری کرد. زیرا اکسیژن بیش از حد باعث می شود که توده کمپوستی خشک شده و روند کمپوست مختل شود.

۵- درجه حرارت

میکروارگانیسم ها برای فعالیت بهینه به محدوده دمایی خاصی نیاز دارند. دماهای معینی باعث کمپوست سریع می شود و عوامل بیماری زا و دانه های علف های هرز را از بین می برد. فعالیت میکروبی می تواند دمای هسته شمع کمپوست را به حداقل ۱۴۰ درجه فارنهایت برساند. اگر دما افزایش نیابد، شرایط بی هوازی ایجاد می شود. کنترل چهار عامل قبلی می تواند دمای مناسب را ایجاد کند.

مزایای کمپوست سازی پلاستیک چیست؟

• نیاز به کودهای شیمیایی را کاهش می دهد.
• خاک را غنی می کند، به حفظ رطوبت و سرکوب بیماری‌ها و آفات گیاهی کمک می کند.
• انتشار متان از محل‌های دفن زباله را کاهش می دهد و ردپای کربن شما را کاهش می دهد.
• به تولید باکتری‌ها و قارچ‌های مفید کمک می‌کند که مواد آلی را تجزیه کنند تا هوموس، یک ماده غنی از مواد مغذی را ایجاد کنند.